Stało się. Konwój kobiet i dzieci opuszczał Skanję. W oddali, na czele kolumny, widać było sylwetkę Bergera, uwijał się, okrążał kolumnę to z lewej, to z prawej, wydawał ostatnie rozkazy. Płaszcz ragadańczyka trzepotał na wietrze. Tavić obserwował to wszystko z okna swojej komnaty. Czekał na ostatnie spojrzenie, na skinięcie głowy przyjaciela, na gest pożegnania, lecz bez skutku, Berger ani razu nie spojrzał w stronę zamku. Kolumna ruszyła.
A więc tak to się kończy. Bez słowa, bez uścisku ręki. Tavić pustym wzrokiem patrzył na horyzont. Nie tak to sobie wyobrażał. Wieczorem zamienili tylko ki...
- Nie utrzymasz twierdzy, Mark. – Berger odwrócił się od okna i wolno podszedł do stołu, przy którym stał porucznik Mark Tavić. – Skanja upadnie, wiesz o tym, prawda?
Komendant patrzył na rozłożone na stole mapy i raporty zwiadowców. Cóż miał odpowiedzieć? Że wie? Że tak, tej fali wojsk nie sposób jest się przeciwstawić? Że twierdza upadnie w ciągu dwóch, najdalej trzech dni? Że wszystko już stracone? Tak, wiedział o tym. Obaj o tym wiedzieli. Za kilka dni wleją się tu hordy orków i wyrżną w pień każdego kto stanie im na drodze. O czym tu było mówić. O żołnierskim obowiązku? O odw...
